Photo by Randy Colas on Unsplash. (Μέρος πρωτότυπης φωτογραφίας επεξεργασμένης με Photoshop και φίλτρο colored pencil)

Λόγω «υπέρμετρου ζήλου εκ μέρους των ΜΑΤ» όπως αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας, άνοιξαν οι στρόφιγγες των χημικών κι έστειλαν στο νοσοκομείο δύο συμπολίτες μας κατά την διάρκεια πορείας διαμαρτυρίας των εκπαιδευτικών για το νέο σύστημα διορισμών.

Από τη στιγμή που χρησιμοποιείται η λέξη «υπέρμετρος» σημαίνει ότι κάτι είναι εκτός ισορροπίας. Κάτι συνέβη και ξεπέρασε την κοινή λογική. Ίσως ένα σπρώξιμο, μία κουβέντα, ένα πείραγμα, μία χειρονομία, ένα σύνθημα; Κάτι πάντως που έθιξε τον εγωισμό των δικαιουμένων της χρήσης βίας. Υπάρχει βεβαίως και το ενδεχόμενο οι χειριστές των χημικών να έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Άνθρωποι είναι και αυτοί. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα γιατί αυτό είναι κρυμμένο πίσω από τα φαινόμενα.

Οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν «χαμένοι στους δρόμους» του παράλογου ενώ θα έπρεπε να είναι «χωμένοι στα βιβλία», τις μελέτες και τις παραδόσεις μαθημάτων. Οι αστυνομικοί (ή ΜΑΤ ή Δυνάμεις Καταστολής ή οποιαδήποτε ταμπέλα-μάσκα) υποχρεώθηκαν λόγω του βιοποριστικού τους επαγγέλματος να στέκονται απέναντι στους δασκάλους των παιδιών τους, των παιδιών μας, των παιδιών όλου του κόσμου.

Απρόσμενη όξυνση ανταγωνισμού για το τίποτα. Γιατί ο μοναδικός κερδισμένος από όλη αυτή την ιστορία είναι ο έμπορος που προμηθεύει τα χημικά. Χαμένοι εμείς ως χώρα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, και κυρίως οι δύο τραυματίες οι οποίοι ευχόμαστε να αναρρώσουν πολύ γρήγορα.

Εχω την εντύπωση ότι πολλές χώρες στον κόσμο έχουν υπογράψει συνθήκη για την κατάργηση των χημικών όπλων αλλά και τη θέσπιση κανόνων χρήσης τους (ή μη χρήσης) σε πολεμικές συρράξεις μεταξύ κρατών. Εντός των κρατών όμως επιτρέπονται, περίεργο! Ας ελπίσουμε ότι θα καταργηθεί η χρήση χημικών και θα επικρατήσει η χρήση της λογικής από όλες τις πλευρές.

Αν οι δάσκαλοί μας μετατρέπονται σε ταραξίες που τους αξίζει να δέχονται τα χημικά στα πνευμόνια τους αντί να αναλύουν τις ιδιότητές τους στις αίθουσες διδασκαλίας τότε ναι, είμαστε μία ακόμα τριτοκοσμική χώρα που προσπαθεί  να επιβιώσει μέσα σε κάποια προδιαγεγραμμένη γεωπολιτική φόρμα κατασκευασμένη από ελλιπή μυαλά.

Πως αλήθεια ο άνθρωπος σκέφτεται τον άνθρωπο;