Ο “Θρύλος της Τζαζ” Μάιλς Ντέιβις, ήταν ένας από τους μουσικούς που θεωρείται οραματιστής και πρωτοπόρος του 20ου αιώνα. Μπηποπ, ορχηστρική τζαζ, χαρντ-μποπ, τζαζ-ροκ, κουλ τζαζ, φιούζιον και άλλα μουσικά ρεύματα της “μαύρης μουσικής”, πέρασαν, παίχτηκαν και γιγαντώθηκαν από την θρυλική τρομπέτα του Μάιλς Ντέιβις.
Με το παρατσούκλι “Πρίγκιπας του Σκότους “ να τον ακολουθεί λόγω της σοβαρής του φύσης επί σκηνής, ήταν πάντα λιγομίλητος και όπως έλεγε, άφηνε τη γλώσσα της μουσικής να μιλάει αντί για εκείνον. O αυτοσχεδιασμός ήταν στο αίμα του και οι πειραματισμοί του πολλοί. Δεν σταμάτησε ποτέ να πιέζει τον εαυτό του και να ξεπερνά τα όριά του.
Στα 43 χρόνια του, άρχισε να ντύνεται σαν τον Hendrix, φτάνοντας μέχρι του σημείου να φτιάχνει τα μαλλιά του στον κομμωτή του Hendrix.

Στα 13 του έπιασε στα χέρια του την πρώτη του τρομπέτα. Το μουσικό του στιλ επηρεάστηκε κυρίως από τον Charlie Parker και τον Dizzy Gillespie. O πρώτος του δάσκαλος επέμενε να παίζει χρησιμοποιώντας την τεχνική χωρίς βιμπράτο, κάτι που καθόρισε τον μετέπειτα ήχο που ανέπτυξε στην καριέρα του.

Όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, ο Ντέιβις σύχναζε στα νυχτερινά μαγαζιά όπου μπορούσε να παρακολουθεί τον Charlie Parker και το 1945 έλαβε μια θέση στο κουιντέτο του όπου και παρέμεινε έως το 1948. Αυτή η συνεργασία ήταν μόνο μία από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του Αφροαμερικανού τρομπετίστα, καθώς στα χρόνια που ακολουθούσαν, θα θήτευε πλάι σε πολλούς θρύλους της τζαζ και θα ανέπτυσσε σταδιακά το προσωπικό αυτοσχεδιαστικό στιλ που καθόρισε το παίξιμό του. ‘Όπως ακούγεται στο κομμάτι “Oleo”, εκείνη τη χρονική περίοδο γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ήταν που ο Μάιλς πρόσθεσε την σουντρίνα στην τρομπέτα του με σκοπό να αποδώσει ένα διαφορετικό ήχο που αργότερα θα τον χαρακτήριζε.

Το άλμπουμ “Milestones” (1958), θεωρείται ένα από τα αριστουργήματά του. Το άλμπουμ του “Kind of Blue”, 1959, έλαβε το τέταρτο πλατινένιο βραβείο της Recording Industry Association of America, για τέσσερα εκατομμύρια πωλήσεις στις ΗΠΑ , ενώ στις 15 Δεκεμβρίου 2009, ο Οίκος των Αντιπροσώπων πέρασε συμβολικό ψήφισμα αναγνώρισης του άλμπουμ, “τιμώντας το κορυφαίο έργο και επιβεβαιώνοντας την τζαζ ως εθνικό θησαυρό”.

Πέρασε στην Rock and Hall of Fame το 2006, ως μία από τις μορφές κλειδιά στην ιστορία της τζαζ.