Η θέληση είναι μία από τις ισχυρότερες άυλες δυνάμεις και όποιος έχει τη δυνατότητα να την αναγνωρίσει μέσα του συνειδητοποιεί το μέγεθος του ονείρου που μπορεί να ακολουθήσει.
Η 66χρονη συνταξιούχος λέκτορας και συγγραφέας παιδικών μυθιστορημάτων Adriana Iliescu από την Ρουμανία γέννησε το 2005 ένα κορίτσι μετά από τεχνητή γονιμοποίηση και ανώνυμο δότη σπέρματος. Η Adriana είναι σήμερα 81 ετών και απολαμβάνει την εφηβεία της κόρης της.
Η επίσης 66χρονη Μαρία ντελ Κάρμεν Μπουσάδα ντε Λάρα από την Ισπανία έφερε στον κόσμο δίδυμα αγόρια τα οποία δυστυχώς μετά από δύο χρόνια έμειναν ορφανά καθώς η μητέρα τους απεβίωσε από καρκίνο.
Η 62χρονη ψυχολόγος Κραζιμίρ Ντιμίτροβα, γέννησε με καισαρική τομή δυο κοριτσάκια, τη Μέρι και τη Ζακλίν, βάρους ενός κιλού το καθένα, στην πόλη Ρούζε της βόρειας Βουλγαρίας.
Στην Ινδία η 70χρονη Ομκάρι Πανουάρ γέννησε δίδυμα, αν και η ηλικία της δεν μπορεί να εξακριβωθεί επίσημα.
Το θέλησαν πολύ να γίνουν μητέρες και το κατάφεραν. Ίσως η Φύση τις αδίκησε και στην συνέχεια η κοινωνία δεν έδωσε το περιθώριο της «νόμιμης» υιοθεσίας. Ίσως να ήταν απλά μία εγωιστική αντίδραση απέναντι στο μεγάλο «όχι» της δημιουργίας ζωής. Ενδεχομένως να είναι ανήθικη πράξη η τεκνοποίηση και η γέννηση πάνω από κάποιο όριο ηλικίας καθώς υποθάλπτεται η ομαλή ανατροφή και γονική προστασία των παιδιών. Πιθανόν να είναι επιλήψιμη η εκ των προτέρων επιλογή της μονογονεϊκής οικογένειας όπως αυτή της Adriana Iliescu από την Ρουμανία. Μοιάζουν ασυγχώρητες οι περιπτώσεις όπως αυτή της Ισπανίδας Μαρίας Μπουσάδα να αφήνουν χωρίς γονείς, ορφανά παιδιά σε ηλικία μόλις δύο ετών.
Η ανάγκη της μητρότητας, η ηθική αντίληψη της κοινωνίας και η ελευθερία επιλογής παίζουν ένα βαρύ παιχνίδι πάνω στις πλάτες μιας αγέννητης ψυχής που δεν ρωτήθηκε για τίποτα από κανέναν. Η ηθική δεν φρόντισε να είναι παρούσα στον υποσιτισμό, στην εξαθλίωση και στην θανατική καταδίκη εκατομμυρίων «γεννημένων» παιδιών, βιασμένων, εκπορνευμένων, φτωχών, αβοήθητων, θυμάτων εμπορίου οργάνων, ξυλοδαρμένων και ορφανών. Η μητρότητα ίσως αποδεσμεύει την ελεύθερη επιλογή εκεί όπου ισχύει η φυσική δυνατότητα καθώς υπάρχουν γυναίκες που δεν μπορούν ούτε να τεκνοποιήσουν αλλά ούτε και να υιοθετήσουν, αλλά δεν αναιρεί την ηθικότητα της απόφασης.
Ο άνθρωπος θέλει, μπορεί και σκέφτεται. Τι όμως μπορεί ή πρέπει να πράξει; Πότε η ελευθερία επιλογής συναντά την ηθική; Ποιο είναι το μέτρο της ηθικής; Αυτή είναι η ανθρώπινη μορφή μας, γεμάτη αντιφάσεις, θεωρίες και πράξεις άγνωστης έκβασης.
Όταν ένας άνθρωπος έρχεται στον κόσμο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, οφείλουμε να τον προστατεύσουμε, να το αποδεχθούμε, να τον αγαπήσουμε.
Γιατί παιδιά δεν είναι μόνο τα δικά μας.
