Πολλά λέγονται από τους πολίτες για παραπληροφόρηση κρουσμάτων του covid-19. Η ατέρμονη πληροφόρηση περί κρουσμάτων, παραμένει για όλους, μία αμφίβολη πηγή στοιχείων για την πορεία της πανδημίας covid-19. Οι αποφασίζουσες εξουσίες αντιμετωπίζουν πολλά διλήμματα κοινωνικής ανασφάλειας και οικονομικής δυσπιστίας έτσι ώστε οδηγούν τους αριθμούς σε ανομοιόμορφα συμπεράσματα. Για παράδειγμα αν πραγματοποιηθούν πολλά tests (Μοριακός έλεγχος & τεστ ανίχνευσης αντισωμάτων για Covid-19) πιθανόν να αυξηθεί ο αριθμός των κρουσμάτων επηρεάζοντας την οικονομική, κοινωνική κι εμπορική λειτουργικότητα. Ή αν υποχρεωθούν τα παιδιά να φορούν μάσκες στο σχολείο ίσως δεν φτάνουν οι μάσκες για όλα τα παιδιά, όλες τις ημέρες, όλες τις σχολικές ώρες. Ή αν η μεθόδευση δημοσιεύσεων πολλών ή λίγων κρουσμάτων ίσως ευνοεί πολιτικοοικονομικά συμφέροντα συναφή με τις τρέχουσες εξελίξεις.

Είναι πάρα πολλές οι εκδοχές που ακούστηκαν από τα στόματα απλών πολιτών. Μία από αυτές υποστηρίζει ότι η πανδημία είναι ψεύτικη με στόχο ένα παγκόσμιο εμβόλιο το οποίο θα περιέχει ένα «μικροτσιπ» ώστε  οι εξουσιαστές να ελέγχουν τους εξουσιαζόμενους κατά βούληση. Μία άλλη λέει ότι η ανακοίνωση πολλών κρουσμάτων αποσκοπεί στην ενσυνείδητη πρόκληση συλλογικού φόβου ώστε οι πολίτες να μείνουν εσώκλειστοι ενώ αντιθέτως μία άλλη ότι η ανακοίνωση λίγων κρουσμάτων στοχεύει στην παρουσίαση μίας καλά οργανωμένης κοινωνίας. Όλα θα μπορούσαν να ισχύουν εκτός από ένα, την «πραγματικότητα». Κι αυτό γιατί πρώτον δεν ελεγχθήκαμε όλοι μαζί βάσει του ίδιου τεστ την ίδια χρονική στιγμή και δεύτερον γιατί συνεχίζουμε να κινούμαστε και να ερχόμαστε σε επαφή με τους συμπολίτες μας. Συνεπώς κανείς δε γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια αλλά μόνον διάσπαρτα κομμάτια της που παρά την τεχνολογική εξέλιξη αιώνων τώρα προσπαθούμε αλλά αδυνατούμε προς το παρόν να τα συνενώσουμε.

Ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με τις γνώσεις και την ιδιοσυγκρασία του μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, ότι νομίζει ότι του ταιριάζει, ότι τον βολεύει, ότι του αρέσει, κι έτσι αναλόγως να διαμορφώνει την συμπεριφορά και την άποψή του. Έχουμε λοιπόν μία τρέχουσα κατάσταση που από την μία πλευρά υπάρχουν αυτοί που την εξετάζουν και την διαχειρίζονται ενώ από την άλλη αυτοί που δέχονται τα αποτελέσματα αυτής της διαχείρισης. Επομένως η πραγματική κατάσταση, η προσπάθεια διαχείρισης και η υποκειμενική άποψη φαίνεται να έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.

Έτσι, η παραπληροφόρηση για την πανδημία είναι μάλλον ανύπαρκτη αφού δεν υπάρχει αντικειμενική πληροφόρηση. Υπάρχουν μόνο απόψεις, εκτιμήσεις, έρευνες, σκέψεις και «ενδεχομένως» κάποιες κατευθύνσεις που αναλόγως με το αντίκρισμά τους είναι επιτυχώς κατασκευασμένες ενώ σε μερικές περιπτώσεις τυχαία επιτυχημένες. Το δε πολυπόθητο εμβόλιο στέκει στην άκρη του τούνελ ως μία παράταση για την επόμενη πανδημία. Γιατί όσες έρευνες κι αν γίνουν όσα στοιχεία κι αν προκύψουν δεν πρόκειται ποτέ να θεραπευθεί η ανθρώπινη αλαζονεία η οποία αναμφίβολα οδηγεί σε μη υγιείς καταστάσεις.

Αυτό θα αλλάξει μόνο όταν ο άνθρωπος επικεντρώσει το ενδιαφέρον του κυρίως στην πνευματική εξέλιξη παρά στην υλική.