Οι πρόσφυγες.
Πως να αντιμετωπίσει κανείς το πρόβλημα των προσφύγων; Από τη μία πλευρά οι κατατρεγμένοι από τον πόλεμο, από την άλλη πλευρά η ανοχή και αντοχή των κατοίκων των νησιών που τους υποδέχονται. Δύο διαφορετικές πλευρές αναζητούν διέξοδο στο ίδιο πρόβλημα. Και οι δύο έχουν δίκιο αλλά η προσέγγιση της λύσης προς το παρόν είναι τέτοια ώστε αν δικαιωθεί η μία πλευρά να αδικείται η άλλη. Οι κάτοικοι δεν θέλουν τους πρόσφυγες γιατί θεωρούν ότι στρεβλώνουν την κοινωνική ομαλότητα ενώ οι πρόσφυγες απαιτούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Ενα αρκετά δύσκολο και δυσεπίλυτο πρόβλημα το οποίο ξεκίνησε από τον πόλεμο, που δημιούργησε ο ίδιος ο άνθρωπος και που όπως όλα τα σοβαρά προβλήματα τα αντιμετωπίζει δημιουργώντας νέα προβλήματα. Με ποιο τίμημα αλήθεια; Το πετρέλαιο, την θρησκεία, τον εγωισμό, την εξουσία; Τι αξίζει τόσο πολύ όσο η δυστυχία και πως μετριέται;
Ο πόλεμος στη Συρία.
Συρία, Ιράκ, Ιράν, Λίβανος, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, ΗΠΑ και Ρωσία έχουν εμπλακεί άλλες άμεσα άλλες έμμεσα στον πολεμικό χορό, η κάθε χώρα για τον δικό της λόγο και με τον δικό της τρόπο. Η Ελλάδα έχει επωμισθεί προς το παρόν την «υποχρέωση» να υποδέχεται τους κυνηγημένους και κυνηγούς της μοίρας προσπαθώντας είτε να τους φιλοξενήσει είτε να τους προωθήσει σε άλλες χώρες είτε να τους κρατήσει για πάντα κάτω από τις ιδιαίτερα άσχημες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Η συγκυρία για την Ελλάδα είναι δύσκολη και οι πολίτες των ακριτικών νησιών νιώθουν απειλή αντιδρώντας σε οποιαδήποτε κίνηση ευνοεί την εγκατάσταση προσφύγων είτε προσωρινά είτε μόνιμα.
Είναι άγνωστο για πόσο ακόμα θα χρηματοδοτούνται από την Ευρώπη όπως είναι άγνωστο για πόσο διάστημα θα διαμείνουν είτε στην Τουρκία είτε στην Ελλάδα είτε οπουδήποτε αλλού εκτός από τα σπίτια τους. Τα κύματα των προσφύγων αυξάνονται και η ακούσια κλιμάκωση του πολέμου είναι πλέον αρκετά πιθανή. Μερικοί μιλούν για «μίνι παγκόσμιο πόλεμο», αφού έχουν εμπλακεί τόσα πολλά και διαφορετικά κράτη.
Η λύση.
Ποια θα μπορούσε να είναι η λύση σε αυτό το δαιδαλώδες πρόβλημα; Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι σκορπισμένοι άνθρωποι; Σε ένα δυσεπίλυτο θέμα, οι απλές λύσεις είναι οι καλύτερες και οι πιο αποτελεσματικές. Υπάρχει λοιπόν μία λύση η οποία λέγεται «Ειρήνη». Όπως κάθε πληγή γίνεται δρόμος σωτηρίας έτσι και κάθε πόλεμος μπορεί να γίνει δρόμος Ειρήνης. Ίσως να μην είναι αυτός ο πόλεμος που θα ανοίξει τον δρόμο για την «αιώνια Ειρήνη» ίσως και να είναι. Ένα είναι σίγουρο, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων στον πλανήτη μας ψηφίζει «Ειρήνη» γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει πατέρας ή μητέρα που θα ήθελε το παιδί του ταλαιπωρημένο, βασανισμένο ή νεκρό. Κι αν υπάρχει, σίγουρα θα ανήκει στη μειονότητα της μειονότητας αυτών που θεωρούν τον πόλεμο ως λύση και όχι ως πρόβλημα.
Ας ρωτήσουμε οποιαδήποτε μητέρα του κόσμου τη γνώμη της για τον πόλεμο και μετά ας σκεφθούμε γιατί αποφασίζουμε να κάνουμε το λάθος και όχι το σωστό.