Η σιωπή γίνεται βία

Ιαν 26, 2021 | ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, ΑΡΘΡΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Photo by Life Matters from Pexels

Είδα στην τηλεόραση μία μητέρα δύο παιδιών, χρυσή ολυμπιονίκη, ψυχολόγο να μιλά για την σεξουαλική κακοποίησή της το 1998 από παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Στα μάτια της είδα έναν ήρεμο, σοβαρό, ευθυλόγο, συνειδητοποιημένο, και μεστό άνθρωπο να φωτίζει τα σκοτάδια της γυναικείας, και όχι μόνο, κοινωνικής σιωπής στα οποία οδηγεί τον εξουσιαζόμενο η τρέχουσα μορφή οποιασδήποτε εξουσίας. Είδα και άκουσα επίσης έναν άνθρωπο έτοιμο να σηκώσει ένα σταυρό που όπως είπε «ο πραγματικός αγώνας θα ξεκινήσει όταν θα πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας».

Η βαρύτητα του θέματος δεν έγκειται μόνο στην βία που δέχονται οι γυναίκες, κυρίως σεξουαλικού χαρακτήρα από τους άνδρες, αλλά στη γενικότερη βία που χρησιμοποιεί ο εξουσιαστής προς τον εξουσιαζόμενο η οποία μεταμορφώνεται σε λεκτική, ψυχολογική, σωματική, οικονομική και οποιαδήποτε άλλη μορφή θα μπορούσε να πάρει η κατάχρηση ή ευκρινέστερα η «κακή χρήση της εξουσίας». Ένας από του επτά σοφούς της αρχαιότητας, ο Βίας ο Πριηνεύς, είπε την διαχρονική φράση «Αρχή άνδρα δείκνυσι.», δηλαδή ότι η εξουσία αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα του ανθρώπου.

Τι κατευθύνει όμως την κακή χρήση της εξουσίας; Η καταγωγή, το οικογενειακό περιβάλλον, η μόρφωση, η ψυχολογική ιδιοσυγκρασία, ο εγωισμός; Κάποια από αυτά ή κι ενδεχομένως και άλλα ή όλα μαζί;
Γιατί ένας καθηγητής πανεπιστημίου απειλεί μία φοιτήτρια ότι δεν θα περάσει το μάθημά του αν δεν εκπληρώσει τις απαιτήσεις του; Γιατί ένας γιατρός απειλεί τον ασθενή ότι δεν θα τον χειρουργήσει αν δεν πληρωθεί με το ποσό που εκτιμά ο ίδιος; Γιατί το κράτος μετατρέπεται αρκετές φορές σε νόμιμο βιαστή του πολίτη; Γιατί κάποιοι γονείς χρησιμοποιούν βίαια μέθοδο για την συνέτιση του παιδιού τους; Πολλά «γιατί» μαζεύονται στην πράξη της ζωής όταν αυτή σβήνει όνειρα και θερίζει αγάπη.

Από την θεωρητική βία ενός πονηρού βλέμματος έως την ολοκληρωτική πρακτική ενός παγκοσμίου πολέμου νιώθω να εκπέμπεται ένα και μοναδικό λάθος. Η ανισορροπία. Μία ανισότητα δυνάμεων η οποία φαίνεται πως κάνει τον εξουσιαστή να νιώθει καλύτερα ή πιο ασφαλής με την ισχύ γιατί δεν μπορεί να ικανοποιηθεί ή να κατοχυρωθεί με άλλο τρόπο. Η ασύστολη επιβολή της εξουσίας πηγάζει από την έλλειψη εγκράτειας και ως εκ τούτου η διαμόρφωση χαρακτήρα από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνική τριβή επιδρά καταλυτικά στην χρήση ή μη χρήση βίας.

Είναι πολύ σημαντικό γεγονός ότι ανακινήθηκε το θέμα της βίας από ένα δημόσιο πρόσωπο που έχει μοιράσει απλόχερα εθνική ικανοποίηση με τις αθλητικές της επιδόσεις. Είναι αρκετά ισχυρό κι ευρύ το μήνυμα που μετέδωσε ή παγκόσμια πρωταθλήτρια: «Κατέθεσα για την προσωπική μου υπόθεση. Με αφορμή αυτή ελπίζω και άλλες γυναίκες κι άλλοι άνθρωποι να βγουν να μιλήσουν ώστε η κοινωνία να είναι πιο υγιής και να μην φοβόμαστε».

ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ!

Η βία είναι μία πολύπλοκη διαδικασία σκέψης και ψυχολογίας που οφείλουμε να την αναλύουμε διαρκώς, να την αποτρέπουμε με την ενημέρωση και να προστατεύουμε τους αδύναμους από τους δυνατούς. Το παράλογο δυστυχώς είναι ότι για την προστασία του αδύναμου από τον δυνατό απαιτείται εξουσία και η εξουσία συνήθως εμπεριέχει την βία.

Κανείς δεν γεννιέται βίαιος. Απλά γίνεται.

Kατηγορίες

Εμπειρία Τεχνογνωσία Ποιότητα ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ