Τζοακίνο Ροσσίνι

Στις 29 Φεβρουαρίου το 1792 γεννήθηκε o Ιταλός συνθέτης Τζοακίνο Ροσσίνι (Gioachino Antonio Rossini), παγκοσμίως φημισμένος για τις όπερές του, με πιο γνωστές τον «Κουρέα της Σεβίλλης», τη «Σταχτοπούτα» και τον «Γουλλιέλμο Τέλλο».

«Κάθε είδος μουσικής είναι καλό, εκτός από το ανιαρό είδος.»

Έγραψε έργα θρησκευτικής μουσικής, τραγούδια, μουσική δωματίου και άλλα κομμάτια για πιάνο και μικρά σύνολα. Οι μελωδίες του αγαπήθηκαν από πολύ κόσμο, ενώ ενέπνευσε πλήθος συνθετών, χαρίζοντάς του το προσωνύμιο “Ο Ιταλός Μότσαρτ”.

Μέχρι τα δέκα του χρόνια έχει μάθει να διαβάζει μουσική, να παίζει πιάνο και κόρνο, αλλά και να τραγουδά, ενώ αποτελεί μέλος της χορωδίας της τοπικής εκκλησίας. Ορισμένα έργα, όπως οι έξι σονάτες για έγχορδα, γράφτηκαν όταν ήταν περίπου δώδεκα ετών και ήδη αντανακλούν την επιρροή του Χάυντν και του Μότσαρτ.Οι όπερες “Τανκρέδος” (“Tancredi”) και “Μια Ιταλίδα στο Αλγέρι” (“L’italiana in Algeri”) σημείωσαν πολύ μεγάλη επιτυχία και εκτοξεύουν τη φήμη του 20χρονου τότε συνθέτη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1816 ανεβαίνει στο Θέατρο Αρτζεντίνα της Ρώμης η πιο γνωστή όπερά του, ο “Κουρέας της Σεβίλλης” την οποία ο Ροσσίνι, κατά δήλωσή του, συνέθεσε σε δώδεκα μόλις ημέρες. Ένα χρόνο μετά κάνει ανάλογη επιτυχία και η όπερα του 1817 “Σταχτοπούτα”.

Συνήθης πρακτική για τον Ροσσίνι αποτελούσε ο πλαγιαρισμός, η παραβολή δηλαδή μελωδιών και αποσπασμάτων από έργα του, σε άλλα του έργα. Η πρακτική αυτή δεν ήταν κάτι καινούριο -ο Μπαχ, ο Χαίντελ και τόσοι άλλοι πριν απ’ αυτόν έκαναν ακριβώς το ίδιο. Χαρακτηριστική μανιέρα στις ενορχηστρώσεις του αποτελεί μια σταδιακή δόμηση έντασης, με βάση ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο· η τεχνική αυτή, που στα χέρια του αναπτύχθηκε αριστουργηματικά, ευθύνεται και για το παρατσούκλι της εποχής, “Signor Crescendo”.

Xρημάτισε πρεσβευτής του Ιταλικού Ινστιτούτου και έλαβε αμέτρητες τιμές, με πιο σπουδαίο ίσως το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Μέρος του κληροδοτήματός του παραχωρήθηκε στην Κοινότητα του Πεζάρο με το οποίο ιδρύθηκε το Ωδείο της πόλης, το οποίο αργότερα μετετράπη στο Κρατικό Ωδείο Τζοάκινο Ροσσίνι. Απεβίωσε στις 13 Νοεμβρίου 1868.

Πηγή: wikipedia.