Στο άρθρο της 5/9/2020 για τον «Λουκάνικο» είχαμε γράψει, και το πιστεύω αυτό ως μία συνεχούς επιβεβαιωμένης άποψης κατά την ροή της ζωής, ότι ο σκύλος είναι πιθανόν ο μεγαλύτερος φιλόσοφος στον κόσμο γιατί αγαπάει, προστατεύει, κατανοεί, συμπάσχει, δεν προδίδει, δεν γνωρίζει την κακία, μένει για πάντα αγνός και αθώος.
Διαβάζοντας σήμερα ένα άρθρο της www.huffingtonpost.gr το οποίο αναφέρει ως πηγή του το www.insider.com προσέθεσα στον κατάλογο προτερημάτων του σκύλου τα ακόλουθα, που αφορούν την ευζωία του ανθρώπου και που προσφέρει ο αγαπημένος μας σκύλος ασυνείδητα μεν αφειδώς δε.
Βοηθά τον άνθρωπο να αντιδρά καλύτερα σε καταστάσεις άγχους, να έχει χαμηλότερη αρτηριακή πίεση και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής ενώ μειώνονται οι καρδιαγγειακές παθήσεις και επιταχύνεται η μετεγχειρητική αποθεραπεία. Η υποχρεωτική ημερήσια βόλτα ακόμα κι αν είναι σύντομη βοηθάει στην ανθρώπινη κινητικότητα, στην εξάσκηση, στην επικοινωνία, στο «σχετίζεσθαι», στην υπευθυνότητα και φυσικά στην ενδυνάμωση της συνεπούς συμπεριφοράς. Η ψυχολογική υποστήριξη όμως είναι ίσως η μεγαλύτερη προσφορά που θα μπορούσε να προσφέρει ένα ζώο στην λαβυρινθώδη σύγχρονη αντίληψη περί ζωής. Οι σκύλοι «βοηθοί» επηρεάζουν θετικά ψυχιατρικές περιπτώσεις αλλά και ασθενείς με προβλήματα κινητικότητας ή ακοής. Η παρουσία του αυξάνει τα επίπεδα της ουσίας οξυτοκίνης, την επονομαζόμενη «ορμόνη της αγάπης». Η «ταπεινή» και ταυτόχρονα «παιχνιδιάρικη» συντροφιά του δημιουργεί ένα ανυπέρβλητο κράμα σιωπηλής και φιλικής κατανόησης που σπάνια βρίσκεις σε άνθρωπο.
Ο σκύλος ανέκαθεν προσέφερε στον άνθρωπο και όπως αποδεικνύεται προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε περιόδου. Ιδιαίτερα στους καιρούς μας όπου η κοινωνική και οικονομική πολυπλοκότητα επιβαρύνει το ψυχολογικό φορτίο, ο σκύλος είναι παρών, πιστός ως ο απόλυτος τετράποδος φίλος και υποστηρικτής της ανθρώπινης υπόστασης σε πολλαπλά επίπεδα.
Η σχέση του σκύλου με τον άνθρωπο είναι ξεκάθαρη, προσφέρει τα πάντα για λίγο φαγητό. Εδώ προκύπτουν όμως κάποια ερωτήματα. Ο άνθρωπος τι σχέση έχει με τον σκύλο; Ποιες είναι οι απαιτήσεις του από τον εύπιστο και καλοκάγαθο υποτακτικό του; Ανταποκρίνεται σε αυτά που του προσφέρει ο πιστός του ακόλουθος; Αναγνωρίζει την ανιδιοτέλειά του; Μήπως χρησιμοποιεί τις ικανότητές του πέραν των φυσιολογικών ορίων; Μήπως κατά βάθος τον εκμεταλλεύεται;
Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος γενικότερα εκμεταλλεύεται ό,τι βρεθεί υπό την κυριαρχία του και αν πρόκειται για έμψυχο ον τότε η επιβολή του γίνεται υπέρμετρη. Ένα ερώτημα πρέπει να ταλανίζει τη σκέψη εκείνου που θέλει ένα σκύλο και αυτό είναι η πρόθεση της επιθυμίας, «γιατί τον θέλω». Για οποιοδήποτε όμως λόγο κι αν θέλω ένα σκύλο δίπλα μου οφείλω να γνωρίζω, να σέβομαι και να τιμώ αυτά που μου προσφέρει.
Να τον αγαπώ όχι γιατί με υπηρετεί αλλά γιατί είναι ένα ον απρόσκοπτης, ανιδιοτελούς, άσπιλης, ευγενούς και κυρίως θετικής δοτικότητας.