Στις 5 Οκτωβρίου 2019 ένας ταύρος στην πόλη Καπαρόσο στη νότια Ισπανία πήδηξε από την αρένα προς τις κερκίδες και κατάφερε να βγει έξω από το στάδιο της ταυρομαχίας τρέχοντας στους δρόμους της πόλης. Τον κυνήγησαν, προσπάθησαν να τον πιάσουν, προς στιγμήν τα κατάφεραν αλλά τελικά ξέφυγε και πήρε το δρόμο προς την εξοχή περπατώντας στις όχθες ενός ποταμού. Πήγε στη Φύση, εκεί που ανήκει. Αυτός ο ταύρος δεν ήθελε να πεθάνει από το ξίφος του ταυρομάχου.
Η τελευταία ταλαιπωρία της ζωής ενός «toros bravos» (ταύρου για τις ταυρομαχίες) είναι γι’ αυτόν μία πάρα πολύ άσχημη εμπειρία καθώς χάνει τις δυνάμεις του αργά, με πόνο, πλημμυρισμένος από φόβο, οργή και αίμα. Για τον άνθρωπο είναι μία διασκέδαση, μία ψυχαγωγία, ένα παραδοσιακό έθιμο, ένα τουριστικό θέαμα, μία επιχείρηση.
Παλαιότερα, η προετοιμασία του ταύρου για την ταυρομαχία ήταν ένα φρικτό βασανιστήριο αφού παρέμενε νηστικός, παρατημένος επίτηδες, δίχως φαγητό με υγρές εφημερίδες στα αυτιά του και βαζελίνη στα μάτια του για να θολώνουν την ακοή και την όρασή του. Τα ρουθούνια του γεμάτα βαμβάκι ώστε να του κόβεται η αναπνοή. Τον άφηναν νηστικό και φυλακισμένο για μέρες σε ένα σκοτεινό κουτί ώστε να είναι αδύναμος, να χάνει τον προσανατολισμό του και να του δημιουργηθεί στρες έτσι ώστε όταν βγαίνει στην αρένα, να τρέχει απεγνωσμένα νομίζοντας πως το μαρτύριό του έχει τελειώσει. Λίγο πριν ξεψυχήσουν οι ταύροι κι ενώ είναι ακόμη ζωντανοί, οι νικητές ταυρομάχοι κόβουν και παίρνουν την ουρά και τα αυτιά τους ως λάφυρο. Δεν γνωρίζουμε αν όλα τα παραπάνω ή μέρος αυτών ισχύει και σήμερα. Υποθέτουμε κι ελπίζουμε πως όχι.
Ακόμα όμως κι αν σέβονται σήμερα το «προς θυσία ζώο» τουλάχιστον μέχρι να βγει στην αρένα, ο ταύρος θα πρέπει να αντιμετωπίσει πολλά βάσανα μέσα στην αρένα. Αρχικά τον «πικαδόρ» ο οποίος είναι έφιππος και κρατάει μια μακριά ξύλινη λόγχη (γύρω στα 2 μέτρα μήκος) με μεταλλική ακίδα 6-8 εκ., την οποία καρφώνει στη ραχοκοκαλιά του, με σκοπό να δοκιμάσει την αγριότητά του και βέβαια να τον εξασθενήσει.
Κατόπιν αναλαμβάνουν δράση οι δυο «μπαντεριγέρος», οι οποίοι καρφώνουν στην πλάτη του ταύρου τρία ζευγάρια ξύλινες λόγχες με μεταλλική μύτη, τις «μπαντερίγιας», που έχουν στόχο να προκαλέσουν αιμορραγία στον ταύρο. Πολλοί ταυρομάχοι προτιμούν να καρφώνουν οι ίδιοι τις «μπαντερίγιας» στους ταύρους.
Και το τελευταίο εμπόδιο πριν την λύτρωση από τον θάνατο είναι η εξάντλησή του με τις χαρακτηριστικές κινήσεις που εκτελεί ο ταυρομάχος με την «Μουλέτα», το παραδοσιακό δηλαδή κόκκινο πανί που στηρίζεται πάνω σε ένα ξύλινο σπαθί. Ο ταυρομάχος μένει τελείως ακίνητος μπροστά από το κεφάλι του εξαντλημένου πλέον ταύρου, ανασηκώνεται αργά και ελαφρά στις μύτες των ποδιών του, ξεγελάει τον ταύρο με την μουλέτα χαμηλά στο έδαφος και μόλις το ζώο σκύψει κάνοντας την επίθεσή του προς το κινούμενο πανί, πετάγεται αστραπιαία προς τα εμπρός, καρφώνοντας με δύναμη ένα κανονικό ξίφος (μήκους 60-80 εκ.) ανάμεσα στις ωμοπλάτες του ταύρου και προς τα κάτω, κατευθείαν μέσα στην καρδιά του. Ο κόσμος ζητωκραυγάζει και ο ταυρομάχος νιώθει ικανοποίηση για την νίκη του. Μια άδικη νίκη σε ένα άνισο αγώνα.
Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα ζώα σε διάφορους τομείς της ζωής όπως στην εργασία, στη φύλαξη, στη συντροφιά, στην διατροφή αλλά και σε πολλές άλλες δραστηριότητες.
Μήπως ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιεί τα ζώα για να εκτονώνει τα ζωώδη του ένστικτα με βασανιστικό τρόπο χάριν του θεάματος;
INFO LINKS
