Τζένη Βάνου

Στις 5 Φεβρουαρίου 2014 έφυγε από τη ζωή η Τζένη Βάνου, η τραγουδίστρια που ανατρίχιασε για δεκαετίες με την εξαίσια φωνή και ερμηνεία της το ελληνικό κοινό του ελαφρού και λαϊκού τραγουδιού. 

«Οι μόνοι που έχω ζητήσει βοήθεια στη ζωή μου, είναι η μάνα μου κι ο Θεός. Σεβάστηκα κι αγάπησα τον εαυτό μου πάντα ένα σκαλοπάτι πιο κάτω. Δεν εκτίμησα τη χρυσόσκονη που μ’ έλουσε ο Θεός. »

Το «πονεμένο αηδόνι» πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά κατάφερε να βάλει τη σφραγίδα της με ανεπανάληπτες ερμηνείες σε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη, της Νινής Ζαχά, του Γιώργου Μανίκα, του Γιώργου Κατσαρού, του Γιώργου Κριμιζάκη, του Αλέξη Παπαδημητρίου κ.α.

Το 1964, με το τραγούδι του Μίμη Πλέσσα «Τώρα» πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής της Θεσσαλονίκης. Τραγούδια όπως «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», «Έρωτά μου ανεπανάληπτε», «Αγόρι μου», «Έλα» έμειναν στην ιστορία με το ιδιαίτερο ύφος και την πανέμορφη χροιά της.

Έκανε εμφανίσεις στην Αμερική αλλά δεν άντεξε τον τρόπο ζωής και γύρισε στην Ελλάδα όπου χώρισε με τον άντρα της κι έμεινε με δύο παιδιά, χωρίς καμιά βοήθεια, άνεργη και χωρίς εταιρεία. Τότε τις έγραψε ο Τόλης Βοσκόπουλος δύο λαϊκά τραγούδια και παρά το ότι προερχόταν από το ελαφρό τραγούδι έκανε μεγάλη επιτυχία. Συνέχισε με τον Μίμη Πλέσσα κάνοντας το «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» και το 1984 παίρνει χρυσό δίσκο με το «Τρένο της ζωής» του Τάκη Μουσαφίρη.

Για τη δουλειά της βραβεύτηκε στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Πηγή: wikipedia, sansimera.gr.

«Αν είναι η αγάπη αμαρτία».

«Αγόρι μου»