Φιόντορ Ντοστογιέφσκι

Στις 9 Φεβρουαρίου το 1881, έφυγε από τη ζωή ο Ρώσος συγγραφέας Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (Fyodor Dostoevsky), ένας από τους σπουδαιότερους ψυχογράφους και κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. 

«Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια γι’ αυτήν.»

«Οι μεγάλοι δεν ξέρουν ότι ένα παιδί μπορεί να δώσει μια πολύ καλή συμβουλή ακόμη και για την πιο σοβαρή περίπτωση.

Ανθρώπινος, αληθινός, επίκαιρος, διαχρονικός, διεισδυτικός και συμπονετικός στους  σκοτεινούς λαβυρίνθους της ψυχής.  Εκφραστικός ακόμα και στην πιο βαθιά πτώση του ανθρώπου. Μία αγωνιώδης προσπάθεια να παρουσιάσει  την ατομική του αλήθεια μέσα από την διαρκή αμφιβολία αν τελικά θα το καταφέρει.

Έζησε με αριστοκρατικά πρότυπα κι ας μην ήταν αριστοκράτης, βίωσε την ενδοοικογενειακή βία απορρίπτοντας το πατρικό πρότυπο και είχε πάθη που λειτούργησαν καταλυτικά στην δημιουργία αριστουργηματικών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα κορυφαία «Έγκλημα και τιμωρία», «Αδελφοί Καραμαζώφ», «Ο Παίχτης», «Ο Ηλίθιος», «Δαιμονισμένοι».

Αντιμετώπισε την θανατική ποινή την οποία μετέτρεψε ο Τσάρος Νικόλαος Α΄ την ύστατη στιγμή πριν την εκτέλεση  σε καταναγκαστικά έργα περνώντας έτσι τέσσερα εφιαλτικά χρόνια στη Σιβηρία που τον οδήγησαν στην αναθεώρηση των θρησκευτικών και πολιτικών του θέσεων.

Προσωπικότητες όπως ο Άλμπερ Καμύ, ο Νίτσε, ο Αϊνστάιν, ο Τολστόι, ο Χέμινγουεϊ, ο Τόμας Μανν, η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Τζέιμς Τζόις επηρεάστηκαν βαθιά από το έργο του. Ο Καμύ τον χαρακτήρισε ως «Ο σπουδαιότερος προφήτης του 20ου αιώνα» και ο Νίτσε δήλωσε, ότι είναι «ο μοναδικός ψυχολόγος από τον οποίο είχα να μάθω». Ακόμα και ο Φρόιντ, παρόλο που έγραψε ένα επικριτικό άρθρο με τίτλο «ο Ντοστογιέφσκι και η Πατροκτονία» κατατάσσει το αριστούργημα οι «Αδερφοί Καραμαζώφ» στα τρία κορυφαία όλων των εποχών, ενώ ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι «Ο Ντοστογιέφσκι μου προσφέρει πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε επιστήμονα».

Πηγή: wikipedia.

«Έγκλημα και τιμωρία».