Τι θα μπορούσε να γράψει κανείς για τον Ντόναλντ Τραμπ, έναν επιτυχημένο επιχειρηματία που έγινε πρωθυπουργός με σύμμαχο την «θεά ισχύ»; Δεν γνωρίζω από κοντά αυτόν τον συνάνθρωπό μας ώστε να διαθέτω μία καθαρή άποψη των γνώσεων και των προθέσεών του. Η μόνη εικόνα που έχω είναι αυτή της τηλεόρασης, του internet, των εφημερίδων και των περιοδικών. Έχω ακούσει βέβαια πολλούς να τον υποτιμούν για τις υπερβολικές προσδοκίες και τα επαναλαμβανόμενα λάθη δημόσιου χαρακτήρα που αντανακλούν παγκόσμια μία δυσνόητη και μερικές φορές άστατη λογική. Είναι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο πλανητάρχης, ο πρώτος των πρώτων, ο ισχυρότερος άνδρας της Γης.
Είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι μας, θνητός, φθαρτός, με αρχή και τέλος που μπορεί να αρρωστήσει, να αναρρώσει και να θεραπευθεί, μπορεί και να μιλήσει λίγο παραπάνω από όσο πρέπει, να σχολιάσει και να αντιμετωπίσει με συνετή δόση ειρωνείας τις επιθέσεις που δέχεται από τους αντιπάλους του. Οι απότομες εναλλαγές των αποφάσεων και του λόγου του αποκαλύπτουν βέβαια μία έντονη προσωρινότητα που εξατμίζει τάχιστα το βάρος της πολιτικής ιδιότητας την οποία αυτή τη στιγμή εκπροσωπεί επηρεάζοντας όχι μόνο την εσωτερική λειτουργία των Η.Π.Α. αλλά και πολλών άλλων χωρών ανά τον κόσμο. Οι άτεγκτες απόψεις που ξαφνικά γίνονται εξαιρετικά ευλύγιστες εκ των υστέρων κι εφόσον αποδειχθούν λάθος, σκιαγραφούν έναν ανώφελα φιλόδοξο εγωκεντρικό και ανώριμο χαρακτήρα. Η βαρηκοΐα που τον διακρίνει στις συμβουλές των ειδικών, έχει δημιουργήσει κοινωνικά, οικονομικά και υγειονομικά προβλήματα στις μέρες μας, μεταφέροντας στην υφήλιο την εικόνα μίας βαριά πληγωμένης και ανεύθυνης χώρας, κάτι που πιθανόν δεν ισχύει.
Οι ακραίες θέσεις κυρίως σε κοινωνικά και φυλετικά θέματα μειώνουν στο ελάχιστο το ανάστημα και το εκτόπισμα οποιουδήποτε προέδρου οποιασδήποτε χώρας καθώς αναβιώνουν σκληρές αντιλήψεις περασμένων αιώνων περί της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι προκλητικές δηλώσεις ουσιαστικά παρουσιάζουν έναν ισχνό έφηβο οπτικά αλλά ταυτόχρονα κι ένα κακομαθημένο παιδί διανοητικά που επιμένει να φωνάζει επειδή δεν πραγματοποιούνται οι επιθυμίες του. Ο δε τρόπος αντιπαράθεσης παραπέμπει σε επίπεδα χαμηλής μόρφωσης και παιδείας αφού όλα διέπονται από το «φαίνεσθαι» και όχι από το «είναι».
Ενδεχομένως να είναι έξοχος επιχειρηματίας, ικανότατος στις οικονομικές συναλλαγές, επιτυχημένος τηλεπαρουσιαστής, συγγραφέας, ηθοποιός και δυνατός σε οτιδήποτε άλλο ασχολήθηκε ή θα ήθελε να εξερευνήσει ακόμα. Πιθανόν η θέση του προέδρου των Η.Π.Α. να ήταν άλλη μία πρόκληση, άλλος ένας στόχος προς επίτευξη φιλοδοξιών που θα προστεθούν στο ράφι των βραβείων ως μία από τις δυνατές εμπειρίες της ζωής του.
Η εξουσία απαιτεί υπέρτατη υπευθυνότητα, σοβαρότητα και διακριτική πρόθεση καθώς η κατεύθυνσή της επηρεάζει τις ζωές πολλών ανθρώπων τις οποίες οφείλει να καθοδηγεί προς την βέλτιστη ποιότητα διαβίωσης. Έτσι εκπληρώνεται η βαθιά εσωτερική ικανοποίηση της άρρηκτης σχέσης μεταξύ εξουσιαστή κι εξουσιαζόμενου.
Ο πρώτος πολίτης της χώρας είναι αληθινός στο λόγο και πραγματιστής στις πράξεις, οτιδήποτε άλλο είναι μία άνευ ουσίας προσπάθεια προβολής ανύπαρκτου ενδιαφέροντος.
