Δέκα με τόνο

Ολοι αγαπάμε ή θέλουμε να αγαπάμε. Ολοι σκεφτόμαστε τι μπορεί να σημαίνει η λέξη αγάπη. Είναι αυτό που μου αρέσει να κάνω, είναι η αίσθηση της ικανοποίησης όταν προσφέρω, είναι απλά μία σκέψη εγκλωβισμένη στη θεωρία, είναι μια πράξη που πρέπει να κάνω ή κάτι που θέλω να κάνω; Τι είναι τελικά αγάπη;

Μπορώ να πω τι είναι αγάπη λέγοντας τι δεν είναι αγάπη. Πιστεύω λοιπόν, ότι είναι παράλογο να θεωρεί κάποιος αγάπη μόνο την ιδέα ή το αίσθημα ή τη σκέψη, γιατί η αγάπη δεν είναι κάτι αφηρημένο. Αντιθέτως είναι μία πολύ συγκεκριμένη δράση ή οποία προϋποθέτει πράξη για να υπάρξει. Την μετουσίωση δηλαδή του αισθήματος σε πράξη. Κι αυτό που δίνει πραγματική αξία σε μία πράξη αγάπης είναι η προσφορά της όταν απαιτείται για την εξισορρόπηση της κοινωνικής ανισότητας σε ένα σύνολο χωρίς διακρίσεις. Είτε πρόκειται για δύο ανθρώπους είτε για όλο τον κόσμο. Η πρόθεση, η πράξη και το αποτέλεσμα είναι τα κύρια στοιχεία της προσφοράς αγάπης.

Στο Δημοτικό σχολείο του ορεινού χωριού  Εμπρόσνερου στον Αποκόρωνα Κρήτης, υλοποιείται αυτή η έμπρακτη μετάδοση αγάπης από τον άνθρωπο προς τον άνθρωπο και κατ΄ επέκταση προς την κοινωνία. Μία μαθήτρια της τάξης επικοινωνεί μέσω της νοηματικής. Είναι μέλος της σχολικής τάξης και παρακολουθεί τα μαθήματα παρά το ότι δεν ακούει και κατ΄ επέκταση δεν μπορεί να μιλήσει. Οι συμμαθητές της, την βοηθούν στα μαθήματα και στο παιχνίδι, ενώ ταυτόχρονα  όλοι μαζί χτίζουν μια παράλληλη εκπαίδευση στις σχέσεις, στην ομαδικότητα, στην αλληλεγγύη και στην αγάπη. Μία ώρα την εβδομάδα τα παιδιά κάνουν μάθημα νοηματικής με στόχο να αναπτύξουν μία δίοδο επικοινωνίας με έναν άλλο κόσμο όπου η αίσθηση της ακοής είναι ανύπαρκτη. Μία προσπάθεια να γεφυρώσουν το άδικο κενό που έβαλε η ζωή μπροστά στην συμμαθήτριά τους, στον συνάνθρωπό τους.

Η παρουσία της μικρής μαθήτριας στην τάξη μαζί με τους ακούοντες συμμαθητές της έχει πολλαπλή σημασία. Ενας από τους σημαντικότερους λόγους είναι η αποδοχή της διαφορετικότητάς. Ενας άλλος είναι η καταβολή της προσπάθειας εξισορρόπησης των φυσικών ικανοτήτων του συνόλου της «μικρής» αυτής κοινωνίας η οποία αργότερα θα γίνει «μεγάλη». Και πολλοί άλλοι όπως η διδασκαλία της πρόθεσης από την δασκάλα, η εξάσκηση υλοποίησης της πράξης από τους μαθητές και η αίσθηση χαράς από το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας αγάπης.

Πόσο πλήρης εσωτερικά μπορεί να νιώθει κανείς όταν προσφέρει; Τι συναισθήματα γεμίζουν οι ψυχές των μαθητών την στιγμή της μεταξύ τους επαφής μέσα από έναν διαφορετικό κώδικα επικοινωνίας; Πως αντιλαμβάνονται την σιωπή κάποιου που δεν ακούει και δεν μιλάει; Πόση ασφάλεια ανταλλάσσεται σε μία σχέση όταν εκείνος που μπορεί βοηθάει αυτόν που δεν μπορεί;   

Στις παιδικές αλάξευτες ψυχές όλα μετράνε. Αν βρουν αγάπη θα δώσουν αγάπη γιατί έτσι την  βίωσαν. Αν δουν χαμόγελο θα δώσουν καλοσύνη γιατί αυτό γνώρισαν. Αν συναντήσουν στήριξη θα δώσουν βοήθεια γιατί αυτό ένιωσαν.